Feest in WZC De Mick en de trouwzaal van het oude gemeentehuis. Afgelopen woensdag werden maar liefst 6 eeuwelingen, samen goed voor 610 jaar levenservaring, in de bloemetjes gezet. Wnd. burgemeester Philip Cools schetste van elk van hen het verhaal van een lang leven.
Irene Van Mele
Irene Van Mele is met haar 103 jaar de oudste bewoner van Zorgcentrum De Mick, waar ze al acht jaar verblijft. Geboren op 30 september 1920 in de Kloosterstraat in Antwerpen, is Irene een opmerkelijke vrouw met een rijk levensverhaal. Haar vader, Alfons Van Mele, behaalde datzelfde jaar een zilveren medaille turnen op de Olympische Spelen in Antwerpen. In 1921 verhuisde het gezin naar de Vlaamse Kaai. Irene was vastberaden en ging meteen naar het eerste leerjaar, waar ze na haar eerste schooldag thuiskwam met de droom om later schooljuffrouw te worden.
Op achtjarige leeftijd verhuisde het gezin naar de Bosschaertstraat, waar haar ouders een tabakswinkel begonnen. Irene groeide op in een vrijzinnige omgeving samen met haar jongere zus, Martha. Irene’s onderwijsambities leidden haar naar de Normaalschool, waar ze in 1939 haar diploma als onderwijzeres behaalde. Echter, de Tweede Wereldoorlog brak uit in 1940, wat haar haar baan kostte. Desondanks zat Irene niet stil. Ze hielp in de winkel, werkte op het stadhuis en tijdens de laatste twee jaar van de oorlog in Brussel voor de corporatie. Na de bevrijding trouwde Irene met Emiel (Mil) Stockmans en behaalde ze ook nog haar diploma als leerkracht lichamelijke opvoeding. Ze begon haar carrière in het onderwijs en stond voor de klas tot aan haar pensionering. In 1968, na het overlijden van haar moeder, verhuisde het echtpaar Stockmans-Van Mele naar de Kruishofstraat in Antwerpen, waar ze meer dan 45 jaar samenwoonden. Het echtpaar deelde een diepe liefde voor kunst, cultuur en reizen. Ze verkenden samen de wereld en introduceerden het dochtertje van Irene’s zus, Stella, in kunst en cultuur door haar mee te nemen op hun reizen. In 2014 vierde Irene haar 70-jarig huwelijksjubileum met Mil, maar na zijn overlijden in 2015 verhuisde ze naar Zorgcentrum De Mick. Hier blijft ze een voorbeeld van doorzettingsvermogen en optimisme en blijft ze wekelijks turnen aan de brug met gelijke leggers. Irene straalt jeugdigheid uit, met nauwelijks grijze haren en een open blik op het leven. Haar levensmotto luidt: “Je moet de dingen altijd van twee kanten bekijken!” Een 103-jarige met een rijk en inspirerend leven.
Maria Gommers
Maria Gommers is een opmerkelijke 102-jarige bewoner van Zorgcentrum De Mick, waar ze al vier jaar woont. Ze werd geboren op 16 juli 1921 in Koningshooikt en groeide op op een boerderij met haar zus en drie broers. Als tweede oudste kind werkte Maria van jongs af aan hard en hielp ze zorg dragen voor haar moeder, broers, zus en de dieren op de boerderij. Maria ontmoette haar man, Juul, en samen werkten ze op de boerderij, waar ze gewassen teelden en koeien hielden. Hoewel het een zware taak was, deed Maria dit werk altijd met plezier. In die tijd werd het melken van koeien nog met de hand gedaan en dat was hard werken, zelfs in het weekend. Ze was toegewijd aan de zorg voor haar gezin en de dieren, inclusief het dagelijks melken en water halen uit een put. Maria had een passie voor dansen, terwijl haar man als een stijve hark werd beschreven. Ze waagde zich zelfs aan acrobatiek in de schuur, waar ze zichzelf aan een trapeze optrok. Koken was ook een liefhebberij van Maria, en ze bereidde dagelijks heerlijke driegangenmaaltijden. Tijdens de kermis organiseerde ze grote feestmaaltijden, ondanks dat ze zelf niet veel at. Samen kregen Maria en Juul twee zonen, Mario en August. Ze benadrukt graag het belang van liefde, zowel geven als ontvangen, en de waarde van goed met elkaar praten en voor elkaar zorgen.
Maria heeft veel obstakels overwonnen, waaronder een auto-ongeluk en ernstige ontstekingen. Ze vond altijd de kracht om door te gaan voor haar gezin. Op 88-jarige leeftijd overleed haar man aan een hartaanval. Maria is dankbaar voor de liefde die ze met hem deelde en voor de twee zonen die ze samen hebben. Ze werkte zelf op de boerderij tot ze 67 was, en na het overlijden van haar man woonde ze nog vijf jaar samen met haar jongste zoon. In 2019 werd ze bewoner van Zorgcentrum De Mick. Maria is een warme en liefdevolle vrouw die graag complimenten geeft en van een goed gesprek houdt. Ze hecht veel waarde aan persoonlijke verzorging en blijft zichzelf graag mooi maken.
Maria Verelst
Maria Verelst, een 102-jarige bewoonster van Zorgcentrum De Mick, heeft een opmerkelijk leven geleid. Geboren op 23 september 1921 in Bouwel, België, groeide ze op in een klein gezin met één jongere broer. Haar vader werkte als diamantslijper in een lokale fabriek, terwijl haar moeder afwisselde tussen naaien, diamantbewerking en huishoudelijk werk. Maria volgde lager onderwijs in Bouwel tot ze 14 jaar oud was. Daarna had ze de keuze om verder te studeren of in de fabriek van haar ouders te werken. Hoewel ze goed presteerde op school, koos ze voor de fabriek en leerde ze diamanten slijpen van haar vader. Tijdens de oorlog stopte de fabriek van haar ouders, na de oorlog hervatte deze met verouderde apparatuur. Toen ze geen nieuwe vaardigheden meer konden leren, besloot haar vader te stoppen. Op ongeveer 20-jarige leeftijd begon Maria te werken bij Gevaert in Mortsel, waar ze longfoto’s sorteerde, vaak in het donker. Ze besefte al snel dat dit niet haar roeping was, vooral in de winter, vanwege de duisternis tijdens het pendelen. Maria ontmoette haar man, Albert, in 1945 in Mortsel en een jaar later trouwden ze. Ze werd huisvrouw en woonde samen met haar man bij haar ouders in Wilrijk. Ze kregen twee zonen, Eddy en Rudy. Albert was een voetballer en werkte als automechanieker voor een taxibedrijf in Antwerpen. Ze verhuisden naar Brasschaat, waar ze dankzij de voetbalclub van Brasschaat een huis konden huren. Later kochten ze een huis in de buurt van het Klina ziekenhuis. Na Alberts overlijden, 16 jaar geleden, werd haar huis in 2020 verkocht. Maria heeft niet alleen twee zonen maar ook een pleegdochter, Annemie, die ze als haar eigen kind grootbracht. Ze genoot van reizen, eerst met een tent en later met een caravan. Ze verkenden landen als Zwitserland, Spanje, Italië, Frankrijk, Duitsland, Portugal en Oostenrijk. Maria waardeert haar tijd in De Mick, geniet van de rust op haar kamer, het uitzicht op het bos en neemt deel aan activiteiten. Ze blijft graag in contact met anderen, ondanks haar verminderde mobiliteit als gevolg van zuurstofafhankelijkheid. Ze zegt: “Mijn hoofd werkt nog heel goed en ik kan nog steeds goed praten.”
Gabriel Bogaert
Gabriel is 100 jaar oud en woont er nu twee jaar. Hij werd geboren in Verrebroek, Waasland, als de oudste van vier kinderen, met een broer en twee zussen die helaas allemaal zijn overleden. Zijn vader werkte voor de spoorwegen en overleed vroeg, reeds in 1953, waardoor zijn moeder voor het gezin zorgde als huisvrouw. Gabriel volgde zijn hogere middelbare studies aan het Klein Seminarie in Sint-Niklaas. Tijdens de oorlog was hij betrokken bij het verzet en hoewel er weinig details bekend zijn, wordt hij erkend als verzetslid. Hij studeerde 3 jaar rechten aan de Université Libre de Bruxelles (ULB) in het Frans. Gabriel genoot van een succesvolle carrière en bereikte de positie van gebiedscommandant voor de provincie Antwerpen in de rang van kolonel. Hij was betrokken bij twee opmerkelijke ontvoeringszaken in Antwerpen: die van Apers en baron Bracht. Bovendien coördineerde hij bij een bosbrand naast De Mick de inzet van een helikopter van de rijkswacht om te helpen bij het blussen. In 1952 trouwde Gabriel met Rachelle Vertenten, die even oud was als hij. Ze overleed in 2010 op 87-jarige leeftijd. Samen kregen ze twee kinderen, een zoon genaamd Bert en een dochter genaamd Hilde. Na het overlijden van zijn vrouw had hij nog een relatie met Monique. Gabriel heeft zijn hele leven een sterke interesse gehad in politiek en economie. Hij las er veel over en documenteerde zijn gedachten in zijn Atoma-schriftjes. Bovendien bleef hij tot op hoge leeftijd fysiek actief door te joggen en later wandelen te combineren met verschillende oefeningen.
Elisabeth Martin
Ook voor Elisabeth hebben we dit jaar een 100-jarige-feest mogen organiseren. Zij verblijft ondertussen reeds zes jaar in De Mick. Elisabeth heeft één zus die 14 jaar jonger is. Elisabeth maakte een volledige loopbaan vol als strijkster in een wasserij. Haar echtgenote werkte als dokwerker maar deze overleed in 1992. Samen kregen ze één zoon. Een hobby van Elisabeth was het invullen van kruiswoordraadsels. Daarnaast hield zich altijd veel bezig met de natuur. Het verzorgen van plantjes, bloemen in de tuin aanplanten, voederkastjes voor vogels verzorgen, … Een echte natuurmens! Tegenwoordig is Elisabeth regelmatig in gedachten verzonken en ze lijkt soms met die gedachten ver weg te zijn. Echter, wanneer je het geluk hebt om met haar te praten, zie je vaak een warme glimlach op haar gezicht verschijnen. Voor u ook Elisabeth, van harte proficiat met je 100 jaar.
Josephine Peeters
Josephine, een eeuweling van 100 jaar oud, verblijft nu al vier jaar in De Mick. Ze is de oudste van vier kinderen, met twee zussen, Maria en Julienne, en een broer, Raymond, die op twaalfjarige leeftijd overleed. Julienne is tien jaar jonger dan Josephine. In 1941 trad Josephine in het huwelijk met Victor Laurijssen, die tijdens de oorlog van 1941 tot 1945 in Duitsland werkte. Josephine voegde zich bij hem in 1942, maar keerde in 1944 terug naar België omdat ze zwanger was van hun zoon Hugo. Victor was een schrijnwerker en begon zijn eigen zaak in 1952, eerst in Deurne en later in Merksem, waar ze een keukenwinkel runden. Ze zetten deze onderneming voort tot 1974, waarna Victor in loondienst ging werken. Het gezin verhuisde naar Deurne, Ruggeveldlaan, waar ze vele jaren doorbrachten. Zowel Josephine als Victor deelden een diepe liefde voor de natuur en waren fervente wandelaars. Ze maakten talloze reizen naar bestemmingen zoals Noorwegen, Joegoslavië, Duitsland en meer. Ze genoten ook van zonnige plekken zoals Marbella en Palma. De twee natuurliefhebbers kochten zelfs een buitenverblijf in Balen, waar ze vele jaren met hun kleinkinderen genoten. Josephine was een actieve en sportieve vrouw, hoewel dit soms gepaard ging met kleine ongelukjes, zoals een knieblessure tijdens een spelletje haasje over, wat resulteerde in een operatie. Victor overleed helaas op 19 november 1989, maar Josephine kon rekenen op de steun van haar zoon Hugo. Dit geluk duurde echter niet lang, want op 8 juli 1991 verloor ze ook haar zoon Hugo. Na vele jaren alleen te hebben gewoond, vond Josephine in Jos een nieuwe partner, dit moet ongeveer 1998 zijn geweest. In 2009 gingen ze samenwonen in Oelegem. Ze genoten van reizen met de bus van de Molengalm en brachten hun weekenden door met vrienden in diverse cafetaria’s en ijssalons. Helaas brak Josephine haar dijbeen bij een val in de slaapkamer en werd ze na revalidatie goed verzorgd in De Mick in Brasschaat. Jos Vermeulen, haar partner, overleed op 5 augustus 2019. Ook voor u Josephine, van harte gefeliciteerd met uw 100ste verjaardag.
Ter ere van de zes eeuwelingen die vandaag in Brasschaat gevierd worden, Sprak Philip Cools zijn speciale dank uitspreken aan hun families, vrienden, de directie en het toegewijde personeel van Zorgcentrum De Mick. Samen delen ze verhalen van zes eeuwen en meer, en inspireren ze ons met hun levenskracht en wijsheid. Op naar nog meer gedeelde herinneringen en gelukkige momenten.
Comments are closed.