Dinsdag 21 september was de Internationale Werelddag Dementie. In het WZC Vesalius ging dit niet onopgemerkt voorbij. Dementie kent vele vormen en gezichten. Het is zeker niet eenvoudig hier mee om te gaan, niet voor de personen zelf maar ook voor de naaste familieleden betekent dit een hele aanpassing en vooral veel begrip. Daarom werd er een beleefwandeling georganiseerd. Bedoeling was gewoon buiten zijn, genieten van de frisse lucht, het geluid van bvb vogels en op die dag gelukkig de zon. Aan het kleine grotje achter het oude OCMW-gebouw (bijna vergeten plaats) konden bewoners en familieleden onder begeleiding van personeel en talrijke vrijwilligers een kaarsje branden. Op de wandeling kwam iedereen Maria tegen, dichten, zingen en vertellen op haar eigen ludieke manier, het werd zeker gesmaakt. Harpmuziek, een aai-hond en als afsluiter een ijskar met een echt “bolleke crème-glace”, de dag kon niet beter eindigen. ’s Avonds was er nog een leerrijke en boeiende uiteenzetting over dementie in al zijn facetten. Dementie is een proces van ervaren en aanvaarden ook al is dit niet steeds zo evident. Het WZC Vesalius slaagde erin om met alle aanwezigen er een speciale leuke maar ook leerrijke dag van te maken.
Ik heb een ziekte zoals je weet.
Dementie schijnt het te heten.
Sommigen noemen mij dement.
Voor hen ben ik onbekend.
Voor hen ben ik geen mens.
Zij zien mij vooral als een ziekte.
Als je niet aan dementie wilt wennen zul je mij nooit leren kennen.
Ik vraag je daarom: voor mij, voor hem, voor haar en elk ander noem ons bij onze naam.
Niet bij wat het lot ons heeft aangedaan.
Monika Eberhart.
Gezocht en gevonden door een collega uit de zorg.
Comments are closed.