“Veel gepensioneerden zouden nog iets kunnen betekenen voor de jongeren vandaag”. Aan het woord is Brasschatenaar Jos Ardies die op 67-jarige leeftijd een opgemerkte carrièreswitch maakte. Toen Jos 64 was, werd hij als elektricien in de privé ontslagen, een jaar voor zijn pensioen. Hij was daar totaal niet op voorbereid.
“Ik zag een krantenartikel over een serviceclub die vrijwilligers zocht om naschoolse begeleiding te geven aan jongeren. Dat leek me wel wat en ik begon eraan. Na verloop van tijd kreeg ik de smaak zodanig te pakken dat ik me inschreef voor een aggregaat. Ik zag het echt zitten om overdag voor de klas te gaan staan. Om mijn diploma te behalen moest ik stage lopen. Die kon ik doen in het GO! Technisch Atheneum van Kapellen. In die school gaf ik al leerlingbegeleiding”, legt Jos uit.
“Nadat ik mijn diploma had behaald, vroeg de directeur me of ik aan een halftijdse opdracht wou beginnen. Graag, natuurlijk en nu sta ik op mijn 67ste halftijds voor de klas. Mijn vrouw verklaart me gek en om de kerk een beetje in het midden te houden, heb ik het bij een halftijdse opdracht gehouden”, vervolgt Jos.
Volgens Jos is de nood aan begeleiding en leerkrachten zeer groot. “Daarom ben ik er zeker van dat gepensioneerden nog heel wat kunnen betekenen. Ik geef nu elektriciteit zowel in het dagonderwijs als in de naschoolse begeleiding. Maar er zijn zeker nog veel mensen zoals ik die iets dergelijks kunnen doen. Ik heb al heel wat jongeren met succes hun examens doen afleggen. Sommigen zeggen dat ik precies hun bompa ben. Maar bij een succesverhaal is de voldoening zeer groot. Ik blijf in ieder geval doorgaan zo lang ik het graag doe. Intussen mogen anderen zich in ieder geval aanbieden om mee begeleiding te geven. Tijdens de coronaperiode is die begeleiding op een laag pitje komen te staan. We zagen heel wat vrijwilligers afhaken. Maar we hopen nu stilaan terug op volle toeren te kunnen gaan draaien”, voegt Jos Ardies eraan toe.
Comments are closed.